วิกฤตต้มยำกุ้งเป็นวิฤตที่ใหญ่มากที่สุดในช่วงนั้น ซึ่งเป็นช่วงปี พ.ศ.2520 หรือ ค.ศ. 1980 โดยช่วงนั้นรัฐบาลจะเข้ามามีบทบาทน้อยมากๆ และในตอนนั้นก็เป็นช่วงที่เศษฐกิจโลกเริ่มหันมาจับมือกันค้าขายและร่วมกันจัดตั้งค่าเงินว่าประเทศนี้ประเทศนั้นค่าเงินเท่าไหร่เทียบกับเท่าไหร่อะไรยังไง
และประเทศญี่ปุ่นก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่เมื่อต่อมาค่าเงินเยนของญี่ปุ่นพุ่งสูงเหนื่อยฟ้าส่งผลให้ ประเทศอื่นๆในแทบเอเชียค่าเงินพุ่งสูงขึ้นไปด้วย ไทยก็เช่นกันแต่ค่าเงินบาทก็ไม่ได้เพิ่มจนโอเวอร์ และเมื่อเป็นเช่นนั้นไทยจึงยินดีต้อนรับนักลงทุนมาลงทุนในประเทศเราสิ มาเลย ในตอนนี้ที่แรงงานราคาถูกชาติใดๆก็ต้องการ
อีกทั้งรัฐบาลไทยยังตั้งนโยบายขึ้นชื่อว่า วิเทศธนกิจ คือคนสามารถไปกู้เงินจากต่างประเทศได้โดยไม่เสียค่าธรรมเนียมหลังจากนั้นคนก็แห่กันไปกู้เงินจากต่างประเทศ อีกทั้งรัฐบาลยังมีการตรึงค่าเงินบาทไว้กับค่าเงินดอลล่า คือ 1 บาทเท่ากับ 25 ดอลล่า จึงทำให้นักลงทุนกรูกันมาลงทุนทำให้เศษฐกิจช่วงนั้นเปิดโอกาศให้หลายๆคนกอบโกยและมองเห็นหนทางในการรวยได้ไม่ยาก
พอมาถึงจุดนี้หลายๆคนอาจจะมองเห็นรางร้ายที่กำลังใกล้เข้ามาแล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้ค่าชดเชยต่างๆรัฐบาลจึงต้องเป็นคนจ่ายทั้งหมดด้วยเงินกองทุนร่วมระหว่างประเทศ ซึ่งในปีนั้นยอดเงินที่เป็นหนี้ก็มากถึง 40,000 ล้านบาท แต่ในปีต่อมาก็เพิ่มสูงขึ้นเป็นสองเท่านั้นคือ 80,000 ล้านบาท
เมื่อใกล้ถึงจุดที่รัฐบาลจะฉุดแทบไม่ไหว ในวันที่ 2 กรกฏาคม1997 ในเมื่อรัฐบาลที่ตรึงค่าเงินบาทต่อไม่ไหวก็ปล่อยให้ค่าเงินบาทลอยตัว
เหมือนกันการที่เราดึงชักเย่อดึงไว้จนสุดแรงแล้วจู่ๆกลับปล่อยแบบกระทันหันแน่นอนว่ามันต้องล้ม และไม่ใช่ล้มธรรมดาจากทีแรกที่ล้มทีละอันตอนนี้กลายเป็นโดมิโนที่ล้มต่อกันไปเรื่อยๆ ท้ายที่สุดแล้วก็ละเนละนาดกลายเป็นภาวะฟองสบู่แตก เมื่อจากที่ 1 บาทเท่ากับ 25 ดอลล่า ในตอนนั้น 1 บาทกลายเป็น 56.6 ดอลล่า เศษฐกิจไทยในตอนนั้นเรียกได้ว่าเจ๊ง จนแทบไม่เหลืออะไร บ้าน ตึก ถูกปบ่อยทิ้งล้างจนมาถึงปัจจุบันนี้
วิเคราะห์และสรุปแบบง่ายๆสไตล์นักบัญชีหมายเลข7
สาเหตุที่ประเทศไทยเกิดวิกฤตต้มยำกุ้ง มาจาก ประเทศเกิด 3 สิ่ง พร้อมๆกัน นั้นคือ
- ดอกเบี้ยคงที่
- อัตราแลกเปลี่ยนคงที่
- การเข้าออกอย่างอิสระของเงินระหว่างประเทศ
เมื่อนำมาแทนเป็นสมการ
การเกิด 3 สิ่งนี้พร้อมๆ กันทำให้เกิดช่องว่าง ซึ่งนำไปสู้ปัญหา วิกฤตเศรษฐกิจได้
ในกรณีของต้มยำกุ้ง เช่น นาย A นำเงินจากต่างประเทศมาฝากในไทยเพราะเห็นแล้ว
ว่า ประเทศไทยมีให้อัตราดอกเบี้ยที่คงที่ อัตราแลกเปลี่ยนก็คงที่ แถมสามารถเอาเงิน
เข้าออกได้อิสระ แสดงว่า เงินที่นำมาฝากค่อนข้างมั่นคงและคุ้มค่า
แล้วยังไงต่อล่ะ….
นานๆเข้า รัฐบาลไทยมองเห็นว่า 3 สิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกันไม่ได้ เด็ดขาด
เพราะจะมีแต่คนเอาเงินมาฝากในประเทศ จึงทำให้รัฐบาลไทยต้องยอม
“ลอยตัวค่าเงินบาท”
แล้ว… คราวนี้แหละ กระทบต่อบริษัทในประเทศไทยเลย เพราะว่า
สมัยนั้น คนไทยนิยมไปกู้เงินต่างประเทศมาทำธุรกิจ เนื่องจาก
ดอกเบี้ยต่ำ กู้ต่ำๆเอาเงินมาหมุนเวียนในบริษัทสบายๆ
แต่พอ เงินบาทลอยตัว (ส่งผลให้เงินอ่อนค่า) คราวนี้
หนี้จากที่เคยต่ำ กับสูงขึ้นเป็นเท่าตัว… แล้วใครจะจ่ายไหว?